ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ

Πολλοί άνθρωποι συγκροτούν μια πόλη. Παράγουν πολιτισμό και πολιτική για τη διαχείρηση των κοινών πολλαπλών τους υποθέσεων. Όσος μεγαλύτερος είναι ο αλληλοσεβασμός σε μια κοινωνία, τόσο πιο πολιτισμένη είναι αυτή, όσο μικρότερος τόσο πιο απολίτιστη.

Πόσο πολιτισμένη και πόσο απολίτιστη είναι η σημερινή ελληνική κοινωνία;

Το σημαντικότερο πολιτισμικό και πολιτικό θέμα της υπόθεσης Ζαχόπουλου είναι το γεγονός ότι ο αποπειραθείς αυτόχειρας διηύθυνε για χρόνια τον πολιτισμό στην Ελλάδα, την υποτιθέμενη κοιτίδα. Και τον διόρισε ο φίλος του και πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο οποίος κατά τη πρώτη θητεία του διάλεξε τύποις το Υπουργείο για να τονίσει υποτίθεται τη σημασία του Πολιτισμού για την Ελλάδα.

Κολλητός δε φίλος του κ.Ζαχόπουλου, στον οποίο μαζί με τον γιό του διάλεξε να αφήσει επιστολή πριν την απόπειρα, είναι ο άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών κ. Μυλωνάς σκηνοθέτης της, μεταξύ άλλων ανάλογων, ταινίας «Η γκομενάρα από το Μέτσοβο».

Πάμε παρακάτω. Αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου, του Ανδρέα, του Γεωργίου, που διετέλεσε υπουργός Παιδείας, αφήνοντας πίσω του εκπαιδευτική και πολιτισμική δημιουργία που έχει αφήσει ήδη πίσω της εποχή. Συνδιεκδικητής του στη ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ευρών την υποστήριξη ορισμένων προοδευτικών, όπως είθισται να λέγεται, καθηγητών Πανεπιστημίου, μαρτύρων υπεράσπισης κάποιων εξ αυτών, των καταδικασθέντων σε πρώτο βαθμό για κατάχρηση, συναδέλφων τους από τη πρυτανεία της Παντείου. Ο κ. Βενιζέλος λοιπόν, διετέλεσε επίσης Υπουργός Πολιτισμού και μάλιστα τη περίοδο της μεγάλης διεθνούς προβολής της χώρας με τη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων και την ανάληψη, επί μια ολόκληρη τετραετία παρακαλώ, της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Ολυμπιάδας. Το έργο του για την ανάπτυξη του τοπικού και παγκόσμιου πολιτισμού άφησε επίσης εποχή. Εκτός των άλλων συμπεριελάμβανε και τη λογοκριτική αποκαθήλωση άσεμνου, κατά τη κρίση του και κατά τη κρίση κάποιων εκ των επιζητούμενων ψηφοφόρων του, πίνακα ζωγραφικής εκτιθέμενου σε διεθνή έκθεση στην εκλογική του περιφέρεια, τη Θεσσαλονίκη.

Μια άλλη διεκδικήτρια κομματικής αργηγίας και πρωθυπουργικού θώκου είναι η ικανότατη, όπως λέγεται, Ντόρα Μπακογιάννη, το γένος Μητσοτάκη. Στη κοιτίδα φροντίζουμε για την ιστορική συνέχεια. Κι όχι μόνο του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Εξ άλλου τις περισσότερες μελέτες για την αρχαία Ελλάδα ξένοι τις έχουν κάνει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Η κ.Μπακογιάννη λοιπόν δε διετέλεσε ακόμα υπουργός Πολιτισμού, είναι όμως η υπουργός Εξωτερικών μας. Και το αγαπημένο δίδυμο με τον κ.Βενιζέλο των τηλεοπτικών καναλιών της πατρίδας μας. Άλλων κυρίαρχων πηγών και πομπών πολιτισμού. Όταν καιγόταν η μισή Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι και βιαζόντουσαν για εκλογές, ( Αλήθεια τι προετοιμασία γίνεται για το επόμενο καλοκαίρι;), η υπουργός μας διατύπωσε την, κατανοητή και σεβαστή για λόγους υποκειμενικότητας, ακατανόητη από αντικειμενική άποψη, θεωρία ότι τις φωτιές τις βάλαν οι αναρχικοί των Εξαρχείων.

Με την είσοδο δε και το γιορτασμό του καινούργιου έτους μας έστειλε στα σπίτια μας ένα ιστορικό πολιτισμικό κείμενο με το τίτλο «Η συνταγή της Ντόρας». Αξίζει τον κόπο να ανατρέξουμε σε αυτό γιατί μας δείχνει το δρόμο όχι μόνο για το παρόν αλλά και για το μέλλον. Γράφει λοιπόν επί λέξη: (Τα σχόλια εντός παρενθέσεων του συντάκτη αυτού του κειμένου).

Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ

Υλικά:
  • 100 γρ. Αισιοδοξία (Αναμφίβολη, όσο εμείς οι πολίτες αναθέτουμε, χωρίς να συμμετέχουμε στα κοινά, σε άλλους τη διαχείρηση των κοινών πολλαπλών μας υποθέσεων).
  • 1 Φλυτζάνι σκληρή δουλειά (Για να αναδειχτούμε ως πολιτικοί αδιαφορώντας για τα κοινά).
  • 200 γρ. Κοινή λογική (Όπως ταχυδακτυλουργικά εμφανίζουμε τον ακραίο παραλογισμό).
  • 3 Κουταλιές της σούπας εμπειρία (Μετσόβου...).
  • 50 γρ. Ομαδική δουλειά (Για την ατομική δικαίωση και την αλληλοεξόντωση, για την αναξιοκρατία και το θάψιμο των πιο ικανών, μη τυχόν και φανεί η δική μας μεγαλομανιακή μικρομανία).
  • 150 γρ. Υποσχέσεις που κρατάμε ( Ουουου. Οι οδηγοί, οι αγωγοί του δήμου, έχουν συχνά τη τάση να γίνονται δημαγωγοί).
  • Μπόλικη συνέπεια (Ουουου).
  • Λιγότερα λάθη (Ουουου)

Εκτέλεση:
Ανακατέψτε και ψήστε σε χαμηλή φωτιά για ένα χρόνο! (Καήκαμε).
Πασπαλίστε με λίγο χαμόγελο & απολαύστε το 2008 (Παρέα με τους καναλάρχες και τους δημοσιογράφους και πολιτικούς υπαλλήλους τους).

Τα πράγματα είναι απλά και ταυτόχρονα δεν είναι τόσο απλά. Εικόνα μας είναι και μας μοιάζουν. Όλων μας ανεξαίρετα, λιγότερο ή περισσότερο, στη προκείμενη περίπτωση ο καθένας μας διαλέγει για τον εαυτό του το λιγότερο.

Θέλουμε να συνεχίσουμε να συνδιαμορφώνουμε ένα τέτοιο πολιτισμό ή δεν θέλουμε.
Ωραία, έστω ότι δε θέλουμε, τι μπορούμε να κάνουμε;
Στο όνομα της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας γίναν ορισμένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος της ανθρωπότητας. Κομμουνιστικά, φασιστικά, νεοφιλελεύθερα, δημοκρατικά, αντικομμουνιστικά, θρησκευτικά. Τόχουμε πάρει χαμπάρι πια ότι απόλυτες λυτρώσεις, δοξασίες, θεωρίες, γνώμες, λύσεις δεν υπάρχουν; Ότι ακόμα και η επικρατούσα τη σημερινή εποχή παγκοσμίως και εντοπίως «λύση» της μη λύσης, της αδράνειας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα δόγμα. Ωφέλιμο μόνο για τα κάθε λογής επιδέξια λαμόγια.

Τόχουμε πάρει χαμπάρι ότι δεν είμαστε όλοι μας παρά μικρά μεγάλα μονομερή ανθρωπάκια, που μας συμφέρει, πολιτισμένα αφού πολλοί μαζί συμβιώνουμε, να συνεργαστούμε για τις κοινές παραμέτρους που αφορούν τη ζωή μας.

Το πως, αν συμφωνήσουμε στην αφετηρία, θα το βρούμε. Έτσι κι αλλιώς, δημιουργικά και καταστροφικά, η πόλη αλλάζει και μαζί της θα αλλάξει και ο πολιτισμός και η πολιτική.


ΥΓ.1. Ο υπογράφων υποστηρίζει και θα πάρει μέρος στη σιωπηλή εκδήλωση με θέμα: «Για να κατακτήσει ο Πολιτισμός τη θέση που του αξίζει», που διοργανώνεται από καλλιτέχνες κι άλλους πολίτες, ύστερα από πρωτοβουλία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, την ερχόμενη Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008 μπροστά από το Αρχαιολογικό Μουσείο στις 12 το μεσημέρι.

ΥΓ.2. Ο πολιτισμός, που είναι πάντα, σήμερα ακόμα πιο πολύ,και ντόπιος και παγκόσμιος, θα μπορούσε να γίνει άξονας ευημερίας για την Ελλάδα. Μια Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες αλλά και στη κληρονομιά του κόσμου, ως ένα σημαντικό τμήμα της. Το γεγονός αυτό, μαζί με ξένα μεγάλα συμφέροντα, οδήγησε στη συγκρότηση του σημερινού νεοελληνικού κράτους. Που ίσως έχει έρθει ο καιρός να αναγεννηθεί, επί τέλους αυτοθεσπιζόμενο και να παίξει ρόλο εστίας στην αναγκαία για την εποχή μας δημοκρατική και οικολογική συνάντηση του παγκόσμιου πολιτισμού. Γιά να γίνει όμως κάτι τέτοιο, για να αιτήσεις το παγκόσμιο αλληλοσεβασμό, πρέπει ταυτόχρονα και πρώτα να τον πετύχεις και να τον δείξεις στο δικό σου το σπίτι.


Σημ: Δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία" στις 05.02.2008

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δικαιολογημένη αγανάκτηση. Για να μη μείνουμε όμως στα ακατάλληλα πρόσωπα, μπορούμε να σκεφτούμε θετικά μέτρα; Νομίζω ότι η ίδια η "διαχείριση του πολιτισμού" από το κράτος χρειάζεται επανεξέταση. Γιατί να υπάρχουν επιλεκτικές και αδιαφανείς επιδοτήσεις; Μήπως αρκεί πχ. 5ετής επιχορήγηση των νέων δημιουργών-ερμηνευτών και ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ; Μήπως δεν χρειάζεται καν "Υπουργείο Πολιτισμού" με μεγαλόσχημους αξιωματούχους; [πχ. συγχώνευση στο Παιδείας;]
Θερμούς χαιρετισμούς
Διονύσης Διβάρης

Unknown είπε...

Μια διόρθωση:Και η Ντόρα έχει κάνει στο Πολιτισμού (1992 επί Μητσοτάκη).